Οι τράτες και οι ανεμότρατες αποτελούν έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους της θαλάσσιας ζωής!
Οι κατηγορίες εναντίον της σύγχρονης αλιείας δεν αφορούν μόνο στην ποσότητα των αλιευμάτων ή στην υπεραλίευση ορισμένων ειδών. Έχουν να κάνουν και με την άσκοπη σπατάλη της θαλάσσιας ζωής, αφού πολλοί από τους οργανισμούς που καταλήγουν στα δίχτυα των ψαράδων, αποτελούν μη εμπορεύσιμα είδη και ξαναρίχνονται -νεκροί πλέον- στη θάλασσα. Ανάμεσά τους πολλά δελφίνια, θαλάσσιες χελώνες, καρχαρίες, θαλασσοπούλια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι μηχανότρατες (συρόμενα εργαλεία βυθού) αλλά και τα παρασυρόμενα αφρόδιχτα.
Ο κίνδυνος προέρχεται από ένα μεγάλο δίχτυ που καταλήγει σ΄ ένα μακρύ σάκο.
Αυτός σύρεται από δύο συρματόσχοινα δεμένα σε δύο πλάκες, τους υδραετούς (πόρτες) που ακουμπούν στον πυθμένα και κρατούν το δίχτυ ανοιχτό.
Ο αλιευτικός εξοπλισμός μιας μηχανότρατας είναι:
• τα συρματόσχοινα,
• οι πόρτες,
• τα σχοινιά
• η τράτα (δίχτυα και σάκος)
Η τράτα έχει σχήμα κώνου. Στη βάση αυτού του κώνου υπάρχουν οι πόρτες, οι οποίες είναι δυο σιδερένιες ορθογώνιες κατασκευές, που σέρνονται στο βυθό κρατώντας την κυκλική βάση του κώνου ανοιχτή. Το δίχτυ στη βάση του νοητού κώνου, που δημιουργείται, στο κάτω μέρος του έχει βαρίδια για να σέρνεται στο βυθό, ενώ στο πάνω μέρος έχει φελλούς (μπαϊνάκια).Μ΄ αυτόν τον τρόπο η τράτα διατηρείται ανοιχτή και σέρνεται στο βυθό, πιάνοντας τα ψάρια που βρίσκονται εκεί. Η μηχανότρατα ψαρεύει τόσο στα βαθιά νερά όσο και στα ρηχά, με νομοθετική ρύθμιση που αφορά την απόσταση από τις ακτές. Ειδικότερα, η τράτα μπορεί να αλιεύει είτε στον πυθμένα, είτε στα μεσόνερα Με συρματόσχοινα μεγαλύτερου μήκους και μικρότερη ταχύτητα, η τράτα βυθίζεται. Με κοντύτερα συρματόσχοινα και μεγαλύτερη ταχύτητα, η τράτα ανεβαίνει. Όταν λοιπόν ο καπετάνιος αποφασίσει, οι αλιεργάτες σηκώνουν τα δίχτυα από τη θάλασσα, αδειάζουν το σάκο με τα ψάρια στην <<κουβέρτα>>, δηλαδή στο κατάστρωμα της μηχανότρατας, και αμέσως η τράτα ξαναρίχνεται στη θάλασσα για μια νέα <<καλάδα>>.
Τα αλιευτικά σκάφη δεν αφήνουν κυριολεκτικά ούτε πέτρα ασήκωτη. Οι τράτες βυθού οργώνουν τα βάθη της θάλασσας πιάνοντας ψάρια του πυθμένα, μαλάκια, όστρακα, και καταστρέφουν τη βλάστηση και τη δομή. Οι τράτες μέσου βάθους καταδιώκουν εκείνα τα ψάρια που κατοικούν μεταξύ του βυθού και της επιφάνειας. Οι επιφανειακές τράτες σαρώνουν τα ανώτερα στρώματα των θαλασσών. Εκείνα τα είδη του πυθμένα που επιζούν από τις τριπλές επιθέσεις πρέπει μετά να προστατευθούν από την γενική επίθεση των στόλων των παραγαδιών, των κάθε είδους διχτυών, και των δοχείων για καβουρια και αστακούς.
Ο Ευρωπαϊκός Κανονισμός για την Αλιεία στη Μεσόγειο (ΕΚ 1967/2006) απαγορεύει το ψάρεμα με τράτες, δράγες, γρι-γρι, γρίπους, πεζότρατες ή παρόμοια συρόμενα δίχτυα πάνω από λιβάδια θαλάσσιας βλάστησης και ειδικά τα λιβάδια Ποσειδωνίας. Ο συγκεκριμένος Κανονισμός προϋποθέτει φυσικά η κάθε χώρα να γνωρίζει που βρίσκονται αυτά τα λιβάδια κάτι που δεν ισχύει για τη χώρα μας.
Πηγές: www.wwf.gr ,paraktio-psarema.pblogs.gr
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΒΑΒΟΥΛΑΣ
Hταν πράγματι μια υπέροχη παράσταση ...Αυτη για "το κοινό" που εγινε το βράδυ του περασμένου σαββάτου . Το "Ω τι κόσμος μπαμπά" του Κώστα Μουρσελά αποδόθηκε με "επαγγελματισμό" απο τα παιδιά των θεατρικών ομάδων του 6ου και του 36ου ενω εντύπωση προκάλεσαν και τα σκηνικά της παράστασης ....Ακούγεται πάντως οτι η πορεία της συγκεκριμένης παράστασης θα συνεχιστεί........
