Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009
Φεύγουμε....!
Στη διπλανή στήλη το "ρολόι" της WWF μετράει ανάποδα μέχρι την "Ωρα της Γης". Μετράει ομως και για μας καθώς ακριβώς 12.30 ωρες νωρίτερα φεύγουμε για Ζάκυνθο...
Τρίτη 24 Μαρτίου 2009
Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009
οι φυσητήρες του Αιγαίου
Εμφάνιση φυσητήρων παρατηρείται συνήθως στην Κρήτη όπου κάθε χρόνο οι κάτοικοι συναντούν αυτή την εποχή- μικρά φυσητηράκια, γεγονός που τους κάνει να υποπτεύονται ότι η γέννησή τους είναι πιθανό να γίνεται το χειμώνα. Παρ’όλα αυτά φάλαινες φυσητήρες έχουν κάνει την εμφάνιση τους και στα νερά της Ρόδου, στην παραλία Λεύκος της Καρπάθου, στη Χαλκίδα, στη Βουλιαγμένη και στη Τζιά.
Οι φυσητήρες είναι πολύ εντυπωσιακά ζώα καθώς διαθέτουν το μεγαλύτερο εγκέφαλο που έχει υπάρξει ποτέ στη Γη. Ακόμα, στο κεφάλι τους βρίσκεται το μεγαλύτερο όργανο παραγωγής ήχων στο ζωικό βασίλειο. Οι φυσητήρες ζουν τουλάχιστον 70 χρόνια. Οι αρσενικοί φυσητήρες μπορεί να ξεπεράσουν τα 18 μέτρα σε μήκος και τους 44 τόνους βάρος. Με μια ανάσα μπορούν να καταδυθούν ακόμη και στα 2.000 μέτρα για 60-90 λεπτά. Σύμφωνα με τους ειδικούς οι φάλαινες φυσητήρες κινδυνεύουν από την ηχορύπανση από τα μεγάλα πλοία, ιδιαίτερα από τα τάνκερ και τα καταμαράν. Επίσης οι φάλαινες χάνουν την ευαίσθητη ακοή τους και, ταυτόχρονα, τον προσανατολισμό τους, με αποτέλεσμα να πέφτουν πάνω σε πλοία και να σκοτώνονται. Παράλληλα, τα πελαγικά αφρόδιχτα, τα οποία εκτείνονται σε μήκος πολλών χιλιομέτρων, αποτελούν επίσης θανάσιμο κίνδυνο για τους φυσητήρες αφού πέφτουν πάνω τους και χάνουν τη ζωή τους.Υπάρχουν κέντρα και οργανώσεις περίθαλψης των απειλούμενων αυτών ζώων όπως η ομάδα <<Αρχιπέλαγος>> καθώς και το Ινστιτούτο Κητολογικών Μελετών, το οποίο δημιούργησε το ερευνητικό πρόγραμμα <<Φυσητήρες Νότιας Κρήτης>>.
Κυριακή 22 Μαρτίου 2009
Ω ,τι κόσμος μπαμπά!
Συνεχίζονται με εντατικούς ρυθμούς οι προβες της θεατρικής ομάδας του 6ου και του 36ου λυκείου για το υπέροχο εργο του Κώστα Μουρσελά "Ω τι κόσμος μπαμπά" . Την παράσταση θα απολαύσουμε τον Μάιο ενώ οι συντελεστές μας υπόσχονται μιά "υπερπαραγωγή"
Τρίτη 17 Μαρτίου 2009
Τα λιβάδεια της Ποσειδωνίας
Όλοι γνωρίζουμε πως στο θαλάσσιο κόσμο υπάρχουν πολλά είδη που βρίσκονται υπό εξαφάνιση.Oι περισσότεροι άνθρωποι αναγνωρίζουν ως απειλούμενα είδη τα πιο γνωστά όπως η καρέτα καρέτα και η φώκια μονάχους μονάχους.
Ας γνωρίσουμε λοιπόν και άλλα είδη που χρειάζονται προσοχή γιατί είναι εξίσου σημαντικά για την ισορροπημένη ζωή στον πλανήτη μας.Κάποια από αυτά είναι η ενυδρίδα της θάλασσας και κάποια άλλα, κυρίως είδη ψαριών(η alosa vistonica ή θρίτσα, το πετρόψαρο,το σκαρούνι η αραχθοβελονίτσα,η λουροβελονίτσα, η φεροβελονίτσα, η τριχωνοβελονίτσα, ο νανογωβιός,το γκαβόχελο,ο αχερονογωβιός,ο θεσσαλογωβιός,η τσίμα, ο ελληνοπυγόστεος,η καλαμίθρα,η μενίδα,ο ζουρνάς,ο οξύρρυγχος)
Όμως κάτι που ίσως να φαίνεται ασήμαντο είναι η παρουσία της χλωρίδας στη θάλασσα.Υπάρχουν φυτά όπως για παράδειγμα τα λιβάδια της Ποσειδωνίας που είναι απαραίτητα για τη θαλάσσια ζωή . Ποσειδωνία είναι το θαλάσσιο φυτό που υπάρχει στη Μεσόγειο θάλασσα (Posidona oceanica) και αποτελεί από τα πολυτιμότερα για το περιβάλλον και σημαντικότερα είδη του μεσογειακού παράκτιου περιβάλλοντος.Είναι φυτό ανώτερο (όχι φύκι) που ανθοφορεί και συνθέτει ολόκληρα λιβάδια, τα λιβάδια της ποσειδωνίας.
Η Ποσειδωνία συμβάλλει στην οξυγόνωση του νερού και προσφέρει ενέργεια στη τροφική αλυσίδα.(Μην ξεχνάμε πως το 50% του οξυγόνου στη γη προέρχεται από τη θάλασσα) ενώ έχει τεράστια περιβαλλοντική σημασία για τις θάλασσες της Ελλάδας, αποτελώντας καταφύγιο για περισσότερα από 1.200 θαλάσσια είδη. Τα λιβάδια της ποσειδωνίας ευδοκιμούν σε βάθη 30-
Πάντως τον τελευταίο καιρό έχοντας γίνει ευρέως γνωστοί-με τη συμβολή των περιβαλλοντικών οργανώσεων-οι κίνδυνοι για τη θάλασσα πυκνώνουν οι πρωτοβουλίες για την προστασία της.Παράδειγμα, όπως διαβάζουμε στη σχετική ειδησεογραφία ,οι παράκτιοι αλιείς των Κυκλάδων,που βλέποντας συνεχώς τη θάλασσά τους να καταστρέφεται και τα αλιευτικά αποθέματα να μειώνονται, πήραν το μέλλον στα χέρια τους. Αποφάσισαν να χαρτογραφήσουν τα λιβάδια της Ποσειδωνίας για να προστατεύσουν τα ψάρια της περιοχής τους.
Σάββατο 14 Μαρτίου 2009
ΣΩΣΤΕ ΤΑ ΔΕΛΦΙΝΙΑ
Ταξιδεύοντας κανείς στα ελληνικά πελάγη, μπορεί να συναντήσει δελφίνια! Εγώ δεν ήμουν από αυτούς τους τυχερούς αλλά η φίλη μου, Δήμητρα μου είπε ότι κάποια στιγμή έτυχε να δει μερικά δελφίνια που έπαιζαν με το νερό, όπως συνηθίζουν, κοντά στην παραλία του Αμβρακικού. Τα δελφίνια είναι ίσως το πιο θαυμαστό από τα θαλάσσια θηλαστικά. Ένα δελφίνι μπορεί να πηδήσει μέχρι και τρία μέτρα έξω από το νερό ενώ στο μέτωπό τους βρίσκεται ένα σύστημα ηχοεντοπισμού, ένα είδος σόναρ, με τη βοήθεια του οποίου προσανατολίζονται, εντοπίζουν την τροφή και επικοινωνούν μεταξύ τους με σφυρίγματα. Τα δελφίνια φαίνεται να έχουν αναπτύξει ένα είδος επικοινωνίας, το οποίο οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει να αποκωδικοποιήσουν. Οι πρόγονοι των σημερινών δελφινιών εμφανίστηκαν πριν από 65.000.000 χρόνια και οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι ήταν χερσαία θηλαστικά που με την πάροδο του χρόνου προσαρμόστηκαν στο υγρό στοιχείο και έγιναν αμφίβια, προτού εξελιχθούν σε θαλάσσια θηλαστικά. Αναπνέουν με πνεύμονες και διατηρούν, όπως ο άνθρωπος, σταθερή τη θερμοκρασία του σώματός τους ανεξάρτητα από αυτήν του περιβάλλοντος. Καλύπτονται από ένα παχύ στρώμα λίπους, το οποίο προσφέρει μόνωση και βοηθά στην κολύμβηση. Τα θωρακικά πτερύγια βοηθούν επίσης στην κολύμβηση, το ουραίο χρησιμοποιείται για ώθηση, ενώ το ραχιαίο προσφέρει ισορροπία μέσα στο νερό. Στις ελληνικές θάλασσες απαντώνται εννέα είδη δελφινιών από ένα σύνολο τριάντα δύο ειδών που παρατηρούνται παγκοσμίως. Από αυτά τα πιο συνηθισμένα είναι τέσσερα: το ρινοδέλφινο (Tursiops truncatus), το ζωνοδέλφινο (Stenella coeruleoalba), το κοινό (Delphinus delphis), και με μικρότερη παρουσία το σταχτοδέλφινο (Grampus griseus). Πολύ πιο σπάνια συναντώνται το Μαυροδέλφινο, η Ψευδοόρκα, η Όρκα το Στενόρυγχο δελφίνι και η μικρή Φώκαινα. Τα δελφίνια όμως είναι ένα από τα απειλούμενα είδη. Οι φυσικοί εχθροί των δελφινιών είναι ελάχιστοι. Ο κύριος εχθρός κι εδώ είναι ο άνθρωπος και οι δραστηριότητες του (Η θαλάσσια ρύπανση, η τυχαία σύλληψή τους σε αλιευτικά εργαλεία, η υπεραλίευση, η υποβάθμιση της παράκτιας ζώνης και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και η σκόπιμη σύλληψή τους). Στην περιοχή του Ιονίου πελάγους και ανάμεσα στα ελληνικά νησιά και στην Ιταλία, υπήρχε ανέκαθεν πληθυσμός ενός είδους δελφινιών που ονομάζεται Delphinus delphis αλλά στις μέρες μας έχουν απομείνει μόνο 17. Τα δελφίvια της Μεσoγείoυ, λοιπόν, απειλούνται και πρέπει vα ληφθoύv µέτρα άµεσα. Πέρα από τηv πρoστασία τωv δελφιvιώv όµως, oι χώρες της Μεσoγείoυ πρέπει vα σταµατήσoυv τηv αvεξέλεγκτη και εvτατική αλιεία, τη χρήση καταστρoφικώv αλιευτικώv εργαλείωv και τηv απόρριψη τoξικώv oυσιώv στo θαλάσσιo περιβάλλov. Η προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος είvαι η µόvη εγγύηση για τηv προστασία των δελφινιών. ΠΗΓΕΣ: www.wikipedia.org, www.wwf.gr http://www.greenpeace.com/
ΝΑΤΑΛΙΑ ΚΕΣΙΣΙΑΝ
Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009
Είδη χελώνας
Οι περισσότερες χελώνες ζούν στην ξηρά και στα γλυκά νερά,ενώ λίγα είδη είναι θαλάσσια.Το μέγεθος τους ποικίλει σημαντικά από
Πολλά είδη χελώνων κινδυνεύουν με εξαφάνιση εξαιτίας του εντατικού κυνηγιού για το κρέας και το όστρακό τους καθώς και της εκτεταμένης τουριστικής αξιοποίησης των παραλιών.Προστατευμένα θεωρούνται τα είδη Caretta caretta,Chelonia mydas και Dermochelys coriacea.
Καμηλάρη Εφη
Τρίτη 10 Μαρτίου 2009
monachus monachus
Παρόλο που δεν έχω δει απο κοντά φώκια στη ζωή μου, ήξερα κάποια πράγματα για αυτή.
Στα πλαίσια της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης έμαθα πολύ περισσότερα .
Η φώκια monachus monachus ζει στις μεσογειακές δυτικές ακτές. Σε όλη τη Μεσόγειο υπάρχουν περίπου 500 φώκιες και στα ελληνικά νερά φιλοξενείται ο μεγαλύτερος αριθμός τους, που υπολογίζεται περίπου στα 250 με 300. Άλλωστε οι φώκιες υπήρχαν στην Ελλάδα από τα αρχαία χρόνια και θεωρούνταν καλός οιωνός στους ναυτικούς και τους ψαράδες. Επίσης ένα από τα πρώτα ελληνικά νομίσματα είχε πάνω το κεφάλι μιας φώκιας monachus monachus.
Η monachus monachus είναι από τα μεγαλύτερα είδη φωκιών στον κόσμο. Έχει μήκος γύρω στα 2,5m και ζυγίζει 300kg. μπορεί να φτάσει σε ηλικία 45.
Το σχήμα του σώματος της είναι ατρακτοειδές ώστε να διευκολύνει την κίνηση της μέσα στο νερό και έχει πτερύγια. Στο κεφάλι της έχει μακριά μουστάκια που χρησιμεύουν ως αισθητήρια όργανα.
Το δέρμα της καλύπτεται από κοντό τρίχωμα μήκους μισού εκατοστού και συνήθως το χρώμα στην πλάτη της είναι μαύρο ή σκούρο καφέ ή γκρίζο ενώ στην κοιλιά της ανοιχτό γκρίζο.
Τα ενήλικα αρσενικά είναι λίγο πιο μεγάλα και βαριά από τα θηλυκά και τα μικρά της μεσογειακής φώκιας έχουν μήκος περίπου 1 μέτρο και ζυγίζουν από 15 έως 18 κιλά.
Σε περίπτωση που συναντήσεις μια φώκια τραυματισμένη σε κάποια παραλία, μπορείς να απευθυνθείς στους σχετικούς φορείς όπως η MOM για να αναλάβει την περίθαλψη της. Το ίδιο μπορείτε να κάνετε και αν βρείτε κάποιο νεογέννητο φωκάκι που έχει χάσει τη μητέρα του. Τα νεογέννητα όταν μείνουν ορφανά είναι καταδικασμένα να πεθάνουν αφού είναι απόλυτα εξαρτημένα από τον θηλασμό! Γι’ αυτό λοιπόν φιλοξενούνται στο Κέντρο Περίθαλψης που βρίσκεται στην Αλόννησο.Όταν το φωκάκι έρθει στο Κέντρο, που είναι το μοναδικό στη Μεσόγειο, είναι περίπου 15 κιλά και όταν φτάσει τα 50, είναι υγιές και κολυμπά με άνεση. Όταν μάθει πια πώς να κυνηγά την τροφή του, είναι έτοιμο για απελευθέρωση.
Το σημαντικότερο που μπορούμε εμείς να κάνουμε για τη monachus είναι να διατηρούμε τις θάλασσες και τις παραλίες καθαρές. Αυτό είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να συνεχίσουμε να φιλοξενούμε στη χώρα μας τα χαριτωμένα αυτά θηλαστικά.
ΠΗΓΕΣ:www.e-zakunthos.com
www.mom.gr
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΓΡΙΒΑ
ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΑΡΑΪΣΑ
Σάββατο 7 Μαρτίου 2009
ΑΓΑΠΩ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΑΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΟΤΙ:
· Το πλαστικό μπουκάλι μας το παίρνουμε μαζί μας ή το ρίχνουμε στον κάδο απορριμμάτων.
· Τα πλαστικά δακτύλια των αναψυκτικών, είναι επικίνδυνες παγίδες για τα πουλιά.
· Οι πλαστικές σακούλες, γίνονται αιτία πνιγμού για τις φάλαινες και τις χελώνες.
· Τα θαλασσοπούλια καταπίνουν τα μικρά κομματάκια πλαστικού που επιπλέουν και πεθαίνουν.
· Τα δελφίνια πνίγονται όταν μπλέκονται στα τεράστια αφρόδιχτα των ψαράδων.
· Τα μεγάλα παράκτια έργα π.χ. μεγάλες μαρίνες στις ακτές, καταστρέφουν το περιβάλλον.
· Η θάλασσα δεν είναι ο σκουπιδότοπός μας, είναι ένας ζωντανός οργανισμός που από την επιβίωσή του εξαρτάται και η δική μας ύπαρξη.
Πηγή-ΚΠΕ Δραπετσώνας
Νικολέτα Πανταζή
Πέμπτη 5 Μαρτίου 2009
ΤΙ ΕΜΑΘΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΡΕΤΤΑ
Για την καρεττα καρεττα ειχα ακουσει στην αρχή λίγα πράγματα όπως το ότι την βρίσκουμε στην Ζάκυνθο και γεννάει κυρίως τις νυχτερινές ώρες και είχα καταλάβει επίσης ότι είναι ένα από τα λεγόμενα απειλούμενα θαλασσια είδη .Μετά από την επίσκεψη της περιβαλλοντικής ομάδας του σχολείου στην οποία συμμετέχω στο κέντρο διάσωσης χελώνας καρεττα καρεττα στην Γλυφάδα και τις συζητήσεις στα πλαίσια της ομάδας , έμαθα και άλλα πράγματα για τα απειλούμενα είδη και αναζήτησα ακόμα περισσότερες πληροφορίες στο ιντερνετ.
Το είδος της χελώνας που το ξέρουμε ως καρεττα καρεττα κολυμπούσε εδώ και εκατομμύρια χρόνια στις θάλασσες της μεσόγειου. Πριν 80 χρόνια υπήρχαν παραλίες ωοτοκίας του είδους και σε πολλές άλλες μεσογειακές χώρες (Ιταλία, Γαλλία, Ισραήλ). Ο πληθυσμός της ξεπερνούσε τότε τις 50.000. Σήμερα, μετά τη ραγδαία τουριστική ανάπτυξη απομένουν λιγότερες από 4.000. Στη Ζάκυνθο βρίσκονται οι σημαντικότερες παραλίες για την ωοτοκία της καρέτα σε όλη τη Μεσόγειο. Ειδικά στην παραλία των Σεκανίων γεννούν τα αυγά τους τουλάχιστον οι μισές από τις χελώνες που φτάνουν στο νησί γι' αυτό το σκοπό. Οι παραλίες που φιλοξενούν την καρεττα καρεττα υπάρχουν και άλλα ιόνια νησιά ,στη δυτική Πελοπόννησο και στην Κρήτη.
Γεννούν μέσα στο καλοκαίρι περισσότερο από μια φορά, περίπου 100 αυγά με μαλακό τσόφλι. Βγαίνουν στην ακτή, ανοίγουν ένα λάκκο στην άμμο και γεννούν τα αυγά τους. Κατά τη γέννα αποβάλλουν από τα μάτια με νερό το περιττό αλάτι, που έχει μαζευτεί στο σώμα τους.
Η θηλυκή χελώνα γεννά τα αυγά της στην ίδια παραλία όπου γεννήθηκε και η ίδια. Γι' αυτό είναι σημαντικό να μην καταστρέφονται οι συγκεκριμένες παραλίες ώστε μετά από 30 χρόνια, που η χελώνα θα επιστρέψει να μπορέσει τα αυγά της για να εκκολαφθούν, διαφορετικά θα τα αποβάλει στη θάλασσα όπου θα χαθούν. Μετά από επώαση τα χελωνάκια παίρνουν το δρόμο προς τη θάλασσα. Πολλές φορές όμως τα Φώτα κοντά στην παράλια ωοτοκίας αποπροσανατολίζουν τους νεοσσούς. Εκτός από τα προβλήματα στις παραλίες στις οποίες γεννάνε οι χελώνες σοβαρές απειλές για αυτό το είδος χελώνας είναι η υπεραλιευση και ειδικά από τις μηχανότρατες και η ρύπανση των θαλασσών. Στο κέντρο διάσωσης στη Γλυφάδα που επισκεφθήκαμε η υπεύθυνος μας εξήγησε ότι τις πλαστικές σακούλες στο νερό η καρεττα καρεττα τις εκλαμβάνει ως μέδουσες, τις τρώει με αποτέλεσμα να μη μπορεί να τις χωνέψει και να πεθαίνει. Στο κέντρο επίσης ειδαμε δυο χελωνες , τομ τακη και την αλομα που είχαν χτυπηθει από προπέλα ταχυπλοου που οδηγούσε προφανώς κάποιος ασυνείδητος.
Κοτροκόης Γιάννης
Τρίτη 3 Μαρτίου 2009
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΧΕΛΩΝΩΝ
Οι χελώνες βάση των ερευνών χρονολογούνται από την εποχή των δεινοσαύρων. Αν και οι δεινόσαυροι δεν κατάφεραν να επιβιώσουν οι χελώνες εξελίχθηκαν και απέκτησαν τη σημερινή μορφή. Καθόλη τη διάρκεια της εξέλιξης διατήρησαν ορισμένα χαρακτηριστικά τα οποία φέρουν μέχρι σήμερα.
Ø Την ποικιλοθερμία (τη δυνατότητα δηλαδή να διατηρούν τη θερμοκρασία του σώματός τους ανάλογα με τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος)
Ø Έχουν ένα και μοναδικό οστό στο αυτί για να εντοπίζουν ήχους
Ø Έχουν πνεύμονες
Ø Ωοτοκούν στη στεριά
Ø Η καρδιά τους αποτελείται από δύο κόλπους και μία κοιλία
Ø Έχουν κερατοειδή καβούκι που προστατεύει το σώμα τους
Υπάρχουν συνολικά επτά είδη θαλάσσιων χελωνών τα οποία έχουν αρκετά κοινά χαρακτηριστικά όσων αφορά τον κύκλο της ζωής τους. Για παράδειγμα όλες τους ωοτοκούν στη στεριά και το φύλο κάθε χελώνας εξαρτάται από τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος. Αφού οι νεοσσοί εκκολαφθούν κατευθύνονται στη θάλασσα. Κολυμπούν επί 24 ώρες ωσότου βρεθούν σε ανοιχτή θάλασσα όπου αφήνονται πλέον να παρασυρθούν από τα ρεύματα.
Οι χελώνες έχουν ιδιαίτερα ανεπτυγμένη την αίσθηση της όσφρησης ,η οποία τους βοηθάει να εντοπίζουν τη λεία τους. Είναι όμως αργοκίνητα ζώα και συνεπώς συμβιβάζονται με αχινούς, τσούχτρες, μαλάκια αλλά και θαλάσσια φυτά.
Πηγές:GOOGLE, http://www.archelon.gr,WWF.gr
Έλενα Τάρμπα